متن ترانه علیرضا نوزاد و نعیم به نام رفیق
یادته زیر گنبد کبود
دوتا رفیق قدیمی بودیمو کلی حسود
تقصیر اون حسودا بود که حالا
ما شدیم یکی بود ، یکی نبود
چه روزای گذشتو
رفتن و آدما باهاشون رفتن
ولی خب تهش چی شد
دوباره کنار هم برگشتن
چون اونا فهمیدن
که بدون هم نه نمیتونن
بالا پایین زندگیو بدون هم سپری کنن
رفیق واقعی اونه که نکنه اصلا ولت
قلبشو بشکنی ، بازم بگه نمیرم از پیشت
قصه‌ی منو تو ، آخرش به کجا ها که نکشید
یکیمون رو ابرا ، اصلا هم نیست حواسش یه اون یکی
دلتنگ هم میشیم ، ولی سراغ از هم نه نمیگیریم
باید این میشد نتیجش دوباره کنار هم برگردیم
چون اونا فهمیدن
که بدون هم نه نمیتونن
بالا پایین زندگیو بدون هم سپری کنن
رفیق واقعی اونه که نکنه اصلا ولت
قلبشو بشکنی ، بازم بگه نمیرم از پیشت
