متن ترانه میلاد م رپ به نام دیونه
جز نشستن کاری که داشت روی صحنه پاشو گذاشت
ایندفه چون دیده میشد دردی نداشت
مثل همیشه سرو گذاشت
قسمتش بود چیزی که داشت
بدونه بال نمیشد
خدام واسش ٢ تا بال گذاشت روی شونش
من میلادم شدم دیونش
اونم توی خواب توی بیداری پر میزد
٢ تا بالم نشونش هنوزم تو خونس
نگا که دیونس منم میشم اینن مثش دیونش
یادم میاد کسی دورش میزد
من میزدم تو روش
دیونش میشدم
میگفتم تو خونش اگه منو را بده
زندگی همه چی داره و فقط منه سابقه
مثه دیونه ها بگردم اگه رام بده این دفه
دیونه
میخوام اگه بشه کام بده این سیگاری که زیره لبشه
ادم منه داشی کوچیکمه پرش هییی
به پر این خیابون میگرفت
منم یادم میومد که چی تنشه
با کدوم لباس زده از خونه بیرون
برگرده دوباره اخه کوچیکه تهرون
برا زندگی کردن
هر شبش گم میشد لای خیابونای شهرم
من شیرازیم ولی اره قهرم
با هر ادمی که تیزی دستش نباشه داش
اینجا برکت خونه
داشتو میزنن اگه سر بر گردونه
دیونش میکنن
نمیدونم رسم تو شهر شما چیه
ولی من که دیدم تو تهرون خوشکلتون
اصلا خونه نیست کسی دیونه
فقط فقط میگرده ادم همینجوری
بغل بغل گل میگیره خواهرت
از داداشای ما
عسل عسل
میدونی منو تو ادمیم اره
فقط فقط جا نمیدیم تو دل مردمو
ازم نپورس چی میمونه
ادم دیونه میشه وقتی میدونه لیاقت چیزیو نداره
میخوای بیام در خونه بدم یه نشونه ازت
ادمی شدی که بدونه اینکه چیزی بخواد میدونه
همه چیزارو گذاشتی یه گوشه
تو دلت پر اما این سینه میده به خردت هی
کی تموم میشه بخور حیفه درست عیدت
زمانی که میخوای تولدت بگیری
همه چی میخوره تو صورتت عیده
تو و اون یه جوری با هم تلاقی داره
میخوام بکنم ایندفه حیفش
وسط جنگ ولتو میکونم حیفه
اگه این دنیارو دست نگیری
داش بزرگترم از من کوچیکتری
ولی میدونما زندگی یجوری بزرگت کرده
انگاری سینماست
همه چیزایی که میدونیو بلدم
میجنگی منم اره هنوز یه ملکم
تو خیاله خودم بال میزنم برا مردم
هنوز شیرمو فلکش
